Die avond in het donker
Alleen dolend in de nacht
Zie ik je eindelijk weer
Zoals ik je altijd weer verwacht
Twinkelend vrolijk, druk en blij
Om de wereld die naar je lacht
Ik hoor bij jou, en jij bij mij

De mooiste verhalen vertel je me
Maar je stem kan ik niet horen
Alsof diffusie tussen ons
Alle geluid lijkt te verstoren
Samen passeren we een zebrapad
Je gebaart dat je hier even stopt
De zwarte strepen zijn van lava
Daar mogen we dus niet op
Daarna springen we samen
Hand in hand van wit naar wit
We lachen en zijn gelukkig
En het lijkt alsof alles klopt

Alleen loop ik weer verder
Door de snijdende winterkou
Ik zie je nu helemaal niet meer
Maar verdwijnen past bij jou
Ik herinner het me nu weer
Doodstil is de stad op dit uur
Lijkt ontdaan van al haar franje
Als in de verte een scheepshoorn brult
Een stoplicht knippert eenzaam oranje

In gedachten verzonken
Loop ik, diep weggedoken
In de kraag van mijn jas
Wanneer ik de kruising nader
Komt het pijnlijk besef dan pas
Dat jij ooit in vroeger tijden
Zo ontzettend lang geleden
Onderdeel van mijn leven was

Op een dag was je opeens weg
Nooit heb ik je meer gezien
En zo af en toe wanneer
Een groot verdriet mij overmand
Denk ik je eindlijk weer te zien
En lopen we samen hand in hand
De dagen dat ik je mis dan dool ik
Kom ik je tegen ooit misschien

Zuchtend en krakend
Draaide d’ oude aarde
Om haar stramme roestige as
Altoos amechtig ademend
Bijkans bezwijkend onder
Al wat haar destructief was

Schreide zij eerst nog bitter
Om blindheid en egoïsme
Van het menselijke ras
Welk met gif en haat
De moederschoot vol brakend
Haar rijkdommen weg graaide
Daarbij geen oog had
Voor dat wat noodzaak was

Zal zij toch mens niet bewenen
Als het misbruik is gestaakt
Als de beesten zijn verdwenen
Zich verstieten van hun steg
En tot in lengte der tijden
Haar oir Plantae en Animalia
Stoïcijns over het welzijn
Hunner moeder waakt

Zo’n dag

Wanneer je echt beseft
Dat je de loyaliteit en solidariteit
En het simpele geluk dat je deelde
Met de grootste liefde van je leven
Door je ongecontroleerde uitingen
Van frustratie en blinde woede
Hebt vernietigd

Dat lieve kleine geluk
Dat je dat hebt verkwanseld
Voor de liefde voor je kind
Maar waarvan blijkt
Dat die een speelbal was
Van het egoïsme en narcisme
Van een schaamteloze ander

En wat nu maakt dat je voelt dat
diezelfde liefde voor je kind
Onmiskenbaar is veranderd
Met als triest resultaat
Dat je ze allebei
Nog zo ontzettend lang
Misschien niet in levende lijve
Maar zeker met je hart
Vreselijk zult moeten missen

En kan het mij nog zo veel spijten
Ik kan het me slechts zelf verwijten

Dampend van boosheid
Liep je destijds woedend weg
De bliksem in je ogen
Die eerste keer dat ik je zag
Ik stond perplex

Nu jaren later zijn we ouder
En wijzer bovendien
Maar jammer genoeg heb ik
Daarna in je ogen nooit meer
Die bliksem mogen zien

Voor mij blijf je sinds die dag
Een engel die ondanks
Zware jaren vol tegenslag
Een vriend bleef
En om mij gaf om wie ik was

En jij bent mijn vriendin
Lieve vrouw, ik hou van je
Vanaf het moment dat ik je voor het eerst zag
Mijn bliksemdag

Weet je nog
Mijn kleine lieve lieveling
Die dag dat je in mijn leven kwam
Je was zo ontzettend klein en sterk
Dat je mij bijna de adem benam
Een blik vol levenslust
En toen al eigenwijs

Weet je nog
Mijn allerliefste schat
Die allereerste keer
De eerste keer van alles
Ik vergeet dat echt nooit meer
Dat je geboren wilde worden
Het was midden in de nacht
En diezelfde morgen
Dat ik je naar huis toe bracht

De tijd gaat veel te snel,
het lijkt wel eeuwen geleden
En wat ik ook nog weet,
is dat het die morgen nog heel eventjes sneeuwde
Van die kleine witte vlokjes
Vol hemelsgroot geluk
Daar lag je met kleine witte sokjes
Mijn kleine lieve uk

En weet je wat
Mijn kleine lieve lieveling
Ik wist nog helemaal niets
Van papa zijn voor jou
Maar één ding wist ik wel
Dit wil ik heel goed gaan doen
Omdat ik van je hou
De rest komt dan vanzelf
Dat wist ik bovendien
En moet je toch eens zien
Je bent vandaag al elf

En weet je nog
Mijn lieve lieveling
Er ging een wereld voor me open
Van alles wat we samen leerden
Toen je begon met lezen
Of toen je leerde lopen

En weet je wat
Mijn kleine lieve lieveling
Elf jaar later zit ik hier
Dolblij en gelukkig
Omdat jij gewoon bent wie je bent gebleven
Gewoon jezelf
Een mooier mens heb ik nooit gekend
Alle vreugde die jij
Me al die jaren hebt gegeven
Door gewoon jezelf te zijn
Dat doe je al je hele leven

Want weet je
Mijn lieve lieveling
Dank je zo ontzettend wel
Gewoon om wie je bent
De tijd gaat o zo snel

Je weet het
Lieve lieveling
Nu je groot wordt
Begint een nieuwe tijd
Een nieuwe fase zal nu gaan beginnen
Maak je maar geen zorgen schat
Je bent altijd bij me, in mijn hart
Dus heel diep van binnen

En weet je lieve lieveling
Als het soms erg moeilijk lijkt
Ook dan zal ik steeds naast je staan
Om je te steunen en te helpen
Want samen kunnen we heel veel aan
Dus weet wel
Mijn allerliefste lieveling
Maak je maar geen zorgen
En doe gewoon je eigen ding
Leef je eigen leven
Geniet van vandaag en morgen

Stap dus vrolijk en blij het leven in
En doe dat met een lach
Want iedere nieuwe dag
is een mooi begin

Dus onthoud maar
Mijn kleine lieve lieveling
Leidt je eigen leven
Dat is het fijnste wat er is
De rest komt dan vanzelf
Dat weet je inmiddels wel,
Je bent nu een echte meid

Vandaag ben je al elf…

Liefde van m’n leven
Zo wil ik je graag noemen
Je laat de aarde beven
Mijn zinnen zinderend zoemen

Maar soms bekruipt me een vreemd gevoel
Van die onbestemde angst
Ben jij echt mijn uiteindelijke doel
Of duurt de waarheid toch het langst